Insulinum, vulgo "iniectio diabetica" appellatum, in corpore cuiusque exsistit. Diabetici satis insulini non habent et supplementum insulini requirunt, itaque iniectiones accipere debent. Quamquam genus medicamenti est, si recte et iusta quantitate iniicitur, "iniectio diabetica" dici potest nullos effectus secundarios habere.
Diabeticis typi 1 insulinum omnino carent, itaque "injectiones diabeticas" quotidie per totam vitam inicere debent, sicut edere et respirare, quae sunt gradus necessarii ad supervivendum.
Aegroti diabete typi 2 affecti plerumque medicamentis oralibus incipiunt, sed fere 50% aegrotorum diabete per plus quam decem annos laborantium "defectum medicamentorum antidiabeticorum oralium" patientur. Hi aegroti maximam dosem medicamentorum antidiabeticorum oralium sumpserunt, sed eorum moderatio glucosi in sanguine adhuc non est optima. Exempli gratia, index moderationis diabetae – haemoglobinum glycosylatum (HbA1c) 8.5% per plus quam dimidium annum excedit (homines normales 4-6.5% habere debent). Una ex praecipuis functionibus medicationis oralis est pancreas stimulare ad insulinum secretandum. "Defectus medicationis oralis" indicat facultatem pancreatis aegroti ad insulinum secretandum appropinquasse ad nihilum. Iniectio insulini externi in corpus sola via efficax est ad normales gradus glucosi in sanguine conservandos. Praeterea, diabeticis gravidis, quibusdam casibus extremis ut chirurgia, infectio, etc., et diabeticis typi 2 insulinum temporarie iniicere debent ad optimam moderationem glucosi in sanguine conservandam.
Olim, insulinum ex porcis vel vaccis extrahebatur, quod facile reactiones allergicas in hominibus causare poterat. Insulinum hodiernum artificialiter synthetizatur et plerumque tutum et fidum est. Cuspis acus ad iniectionem insulini tenuissima est, sicut acus in acupuncture medicinae Sinensis traditae adhibita. Non multum senties cum in cutem inseritur. Nunc etiam "calamus acus" magnitudinis calami sphaerici est et facile portatur, numerum et tempus injectionum flexibilius reddens.
Tempus publicationis: XII Martii, MMXXXV